At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Duo Reges: constructio interrete. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Iam contemni non poteris. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Quae quidem adhuc peregrinari Romae videbatur nec offerre
sese nostris sermonibus, et ista maxime propter limatam
quandam et rerum et verborum tenuitatem.

Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a
te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis.

Quo modo igitur, inquies, verum esse poterit omnia referri ad summum bonum, si amicítiae, si propinquitates, si reliqua externa summo bono non continentur?

Pauca mutat vel plura sane;
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Memini vero, inquam; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed fortuna fortis; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Cur id non ita fit?
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Rationis enim perfectio est virtus;

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Hic ambiguo ludimur.

Bork: Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
Bork: Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
Bork: Ubi ut eam caperet aut quando?
Bork: Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.